ευδιάκοπος

εὐδιάκοπος, -ον και εὐδιάκοπτος, -ον (Α)

αυτός που κόβεται ή διακόπτεται εύκολα («ὥστ' εὐδιακόπτους αὐτῶν εἶναι τοὺς δεσμούς», Πολ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + διά-κοπος (< διακόπτω)].